با جست وجو در خاطرات افرادی که در گذشته نه چندان دور زندگی می کردند، می توان به سطحی از روابط میان والدین و فرزندان رسید که اکنون در میان خانواده ها کمتر دیده م
هزار بار فراتر از «اُف»
عبارات مهم : والدین
با جست وجو در خاطرات افرادی که در گذشته نه چندان دور زندگی می کردند، می توان به سطحی از روابط میان والدین و فرزندان رسید که اکنون در میان خانواده ها کمتر دیده می شود. شاید بارزترین آن که بارها شنیده اید، دراز کردن پا در وقت حضور در جمعی که بزرگتر ها در آن هستند، بود. موضوعی که در آن سال ها تا مدتی بی احترامی فرد کوچکتر به بزرگتر محسوب می شد. با گذر از آن دوران و نزدیکی والدین و فرزندان هم از نظر اجتماعی و هم از نظر تفکرات شخصی که مواردی چون کم کردن تعداد فرزندان، دلسوزی های والدین، پیشرفت تکنولوژی و نزدیک شدن ناگهانی نسل ها و … باعث آن بود، در دنیای امروز شاهد بعضی بی احترامی ها که در تضادهای رفتاری، گفتاری و پنداری نمود پیدا می کند، هستیم. در گزارش پیش رو به بررسی شکاف ِ عمیق میان فرزندان و والدین می پردازیم که علت مهم بروز بعضی آسیب های اجتماعی دیگر است.
هزار بار فراتر از «اُف»
تشدید تضادها در بنیان خانواده
امیر تتلو را خیلی از ما می شناسیم. هنرمندی که مجوز ندارد و به عنوان یک خواننده زیرزمینی فعالیت می کند. فعالیت مقصودلو در اینترنت هر لحظه با حواشی همراه بوده هست. در آخرین بیانات مقصودلو، او به مادرش با زبانی غیر از آنچه در عرف اجتماعی شنیده می شود، توهین کرده است! از دلایل این کار او که بگذریم، اتفاق نویی در اینترنت رخ داده که نشان دهنده آسیبی است که به تدریج طی سال ها جان گرفته و اکنون بروز کرده هست. بعد از توهین و ناسزایی که تتلو نثار مادرش کرد، موجی از فحاشی ها از طرف دنبال کنندگان او منتشر شد. موجی پر از الفاظ رکیک که بازدیدکنندگان صفحه تتلو، به مادران و پدران خودشان بدون هیچ سانسوری تقدیم کردند!
از نگاه جامعه شناسی بسیاری از این نوع تصویر العمل ها در اینترنت دقیقا همان چیزی است که در بطن جامعه وجود دارد. به این معنی که اگر شخصی در اینترنت به پدر خود توهین می کند دقیقا در دنیای واقعی و در محیط منزل نیز توانایی ارائه همان واکنش‌ها را دارد.
با جست وجو در خاطرات افرادی که در گذشته نه چندان دور زندگی می کردند، می توان به سطحی از روابط میان والدین و فرزندان رسید که اکنون در میان خانواده ها کمتر دیده م
اگر روابط والدین و فرزندان را مانند ساختمانی در نظر بگیریم، پی این ساختمان را احترام به بزرگتر تشکیل داده هست. در گذشته فاصله میان فرزندان و والدین به اندازه ای بود که حضور فرزند در جمع بزرگتر ها نوعی بی احترامی محسوب می شد، حال اینکه مواردی چون صدا کردن نام پدر به عنوان آقاجون و … نیز متداول بود.
با گذر از طبقات ابتدایی ساختمان، فاصله احترامی فوق در دهه کنونی به میزانی کم کردن یافته که والدین رابطه رفاقتی با فرزندان خود دارند و صدا کردن نام کوچک والدین از طرف فرزند عنوان عجیبی به نظر نمی رسد. این ساختمان همین گونه به طبقات بالاتر می رود و تا آنجا ادامه پیدا می کند که مرز میان والدین و فرزندان مشخص نخواهد بود. در بالاترین طبقه ولی اتفاقی رخ می دهد که نیاز به بررسی مجدد بنیان خانواده را در دهه کنونی الزامی می کند. اتفاقی از جنس بی احترامی که البته ناشی از تفاوت سلیقه و تضادهای فکری میان والدین و فرزندان هست. تفاوت در نوع نگاه به اتفاقات جامعه، پرسشها دوستان، محیط دانشگاهی و … که در گذشته عنوان آن جهت فرزند قبح بود و اکنون شکسته شده است هست. این مرز همچنان فراتر می رود تا آنجا که در صورت عدم برقراری ارتباط با و درک نشدن طرفین از نیازهای خود منجر به بروز اختلافات به شکل فحاشی می شود و بعضاً به شکل برخورد فیزیکی نیز بروز می کند.
شکافی لحظه ای ولی عمیق
هزار بار فراتر از «اُف»
یعقوب موسوی، جامعه شناس در گفت وگو با روزنامه «ابتکار» در این باره می گوید: «در ارتباط با احترام باید گفت هر لحظه احترام و بی احترامی میان اقشار متفاوت جامعه وجود دارد. ممکن است بی احترامی یک دانش آموز به معلم باشد، یک بیمار به دکتر باشد و یا فرزندان به والدین شان. در گذشته ما شاهد این عنوان بوده ایم که یک همگن سازی اخلاقی نسبت به نسل بعدی وجود داشت. بسیاری از توصیه ها، نصیحت ها و آداب و سنت از طرف فرزندان که همان نسل های بعدی بودند، پذیرفته می شد.»
وی ادامه می دهد: «تحقیقات جامعه شناسان نشان داده است که اختلافات و تضادهای دهه کنونی در جامعه جهانی و در بنیان خانواده ریشه ای 70-80 ساله دارد. تفاوت های نسلی پیش آمده؛ پدیده دوره مدرن و نوگرایی در جامعه جهانی همچنین در کشور عزیزمان ایران را در حال تجربه کردن هستیم. آن ادغام نسلی که در گذشته وجود داشته، اکنون آخر یافته و اکنون در هر نسلی نسبت به نسل پیشین خود فاصله و تمایزات فراوانی ایجاد شده است است.»
با جست وجو در خاطرات افرادی که در گذشته نه چندان دور زندگی می کردند، می توان به سطحی از روابط میان والدین و فرزندان رسید که اکنون در میان خانواده ها کمتر دیده م
این جامعه شناس می افزاید: «بسیاری از پدیده ها و آسیب های اجتماعی حاصل همین اختلافات وتضادها هست. نتیجه آن بعضاً پرخاشگری و به طور کلی زیاد کردن خشونت میان والدین و فرزندان هست. تحقیقات نشان می دهد همین عنوان فرار از منزل و عدم پذیرش زندگی با والدین مربوط به همین فاصله نسل هاست چراکه فرزند نمی تواند عقاید، نظرات و باورهای خانواده را قبول کند و نهایتاً تصمیم به فرار می گیرد.»
موسوی با بیان اینکه با وجود پیرفت تکنولوژی انتظار می رفت، دو نسل، فرزندان و والدین یکدیگر را بهتر درک کنند، می گوید: «امروزه با دردسترس بودن تکنولوژی و زیاد کردن آگاهی از طریق رسانه ها، نسل کنونی متوجه گذشته ای که بر نسل های پیشین رفته هست، می شود و همچنین نسل گذشته نیز بهتر می تواند به نسل کنونی نزدیک شود. و از طریق همین اخبار و پرسشها فرهنگی و … است که نسل میانی و حتی پیر می تواند درک درستی از اوضاع جوان و مسائلی که با آن مواجه هست، قرار گیرد.»
هزار بار فراتر از «اُف»
با وجود این عنوان که پیشرفت تکنولوژی به نزدیک شدن نسل ها به هم کمک خواهد کرد ولی اتفاق معکوسی رخ داد. اتفاقی که موسوی آن را مربوط به تغییرات لحظه ای دنیای کنونی می داند.
وی می گوید: «در دنیای مدرن اخلاقیات، فرهنگ، گزینش ها، تعارض ها و … دائماً در حال عوض کردن است و همین عنوان درک نسل ها از یکدیگر را سخت می کند. با نگاه به جامعه ایرانی که در آن زندگی می کنیم، از ازدواج گرفته تا مشاغل و راه زندگی، همه و همه در نوعی مداخله مهربانانه والدین و نسل پیشین بوده هست؛ حال اینکه در حال حاضر تاثیر این نسل کم شده است هست، به طوری که باید گفت در کشورمان تضاد نسلی وجود دارد و یا به زبان دیگر شکافت نسل و شکاف اجتماعی در جامعه بحرانی ما معلول عدم همگنی نسل ها باهم است.»
در قرآن آمده است: «پروردگارت مقرر داشت که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید. اگر یکی از آن دو یا هر نزد تو به پیری رسیدند، به آنان «اف» مگو و آنان را از خود مران و با آنان سنجیده و بزرگوارانه سخن بگو و از روی مهربانی و لطف، بال تواضع خویش را جهت آنان فرود آور و بگو: پروردگارا! بر آن دو رحمت آور، همان گونه که مرا در کودکی تربیت کردند.»
حال اینکه بسیاری از جوانان از توصیه های دینی آگاه هستند ولی شرایط اجتماعی و اقتصادی حاکم بر جامعه را معلول رفتارهای خود می دانند. رفتاری که والدین نیز در شدت یافتن آن بی تقصیر نیستند.
ابتکار/ پویان خوشحال
واژه های کلیدی: والدین | والدین | فرزندان | خانواده | تعداد فرزندان | آسیب های اجتماعی | اخبار اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
